Trees That Bark
Bomen in Beeldspraak
Nu te zien op De Nieuwe Oosterbegraafplaats in Amsterdam
Voor fotograaf Mark Kohn zijn bomen individuen. Daar heeft de boom geen boodschap aan, maar het maakt verschil voor hoe wij ze zien en met de natuur omgaan. Om bomen een gezicht te geven maakte Kohn ruim 100 foto's van boomschors. De 30 allermooiste zijn, vergezeld van een gedicht van Myrte Leffring of Vicky Francken, sinds kort te bewonderen tussen de rijke bomenverzameling van begraafplaats De Nieuwe Ooster in de Amsterdamse Watergraafsmeer.
.jpg)
Kohn is vooral bekend als portretfotograaf voor de landelijke dagbladen. Hij raakte geïnspireerd door wat hij 'een stuwende energie' noemt, die hem en de natuur tot leven brengt. Door die ervaring ziet hij mensen en bomen als gelijkwaardig. Ze leven en sterven, maar hun energie gaat niet verloren. Wat een mens de natuur aandoet, doet hij ook zichzelf aan. Het boek van boswachter Peter Wohlleben over vormen van communicatie tussen bomen, versterkte deze gedachte.
Kohn begon in 2017 bomen van nabij te fotograferen wanneer hun schors hem deed denken aan een menselijk gezicht. Om dat te zien moest het juiste moment zich aandienen. Licht en schaduw, stilte en onverdeelde aandacht zorgen ervoor dat zo'n gezicht zich openbaart. Het venster dat zich dan opent kan zich ook zomaar weer sluiten.
Deze manier van werken resulteerde in meer dan 100 foto's, waarvan een selectie eerder te zien was op de Hoge Veluwe, naast het bezoekerscentrum. Daar was de vorm leidend voor de uitwerking van de expositie waardoor Kohn op het idee kwam dichters Myrte Leffring en Vicky Francken, van poëzietijdschrift Awater, te vragen zich te laten inspireren door de foto's. Zij doen in hun gedichten op hun eigen wijze een poging de taal van de boom te verstaan. Voor De Nieuwe Ooster is voor een terughoudende, lichte vorm, bijna transparante vorm gekozen, uit eerbied voor de graven en de bezoekers ervan.
.jpg)
De prachtige gedichten van Myrte Leffring en Vicky Frencken zijn te horen door de camera van uw telefoon te richten op de QR code die op de zijkant van de fotopanelen staat.
Alle gedichten achter elkaar horen? Gebruik dan deze link: https://www.kohn.nl/bib.mov
NRC Handelsblad 31 oktober 2020: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/10/30/boomfotos-en-zerken-gaan-mooi-samen-a4017776
AT5 : 29 oktober 2020: https://www.at5.nl/artikelen/e28614/de-nieuwe-ooster
Dagblad Trouw: 24 juni 2020 : https://www.kohn.nl/Interview-Trow-met-Mark-Kohn.pdf
Eerder dit jaar was het te zien op De Hoge Veluwe
https://www.kohn.nl/bib.mov link naar gedichten voordracht van Vicky Francken en Myrte Leffring
Bomen in Beeldspraak
is een samenwerkingsproject voortgekomen uit de omvangrijke fotoserie Trees That Bark
van fotograaf Mark Kohn. Dichters Myrte Leffring en Vicky Francken, beiden verbonden aan poëzietijdschrift
Awater, hebben zich laten inspireren door de bijzondere boomschorsfoto’s van Mark Kohn. In de combinatie
van beeld en taal, doen zij ieder op hun eigen wijze een poging de taal van de boom te verstaan.
Hier op De Hoge Veluwe kunt u kijken wat u kunt verstaan..
Gefascineerd door de gedachte dat planten, net als wij, met elkaar kunnen communiceren, en elkaar wie weet ook liefhebben,
begon Mark Kohn in 2017 met het fotograferen van boomschorsen. In eerste instantie deed hij dat puur om de wonderlijke
schoonheid van de natuur vast te leggen. Gaandeweg raakte hij geïnspireerd door
het werk van schrijver Peter Wohlleben en boomwetenschapper Suzanne Simard, en ging hij op pad om
de ‘entiteiten’ van de bomen vast te leggen.
Natuurlijk realiseert hij zich goed dat de menselijke karaktertrekken die hij in zijn foto’s tot uiting laat komen,
niets te maken hebben met de entiteit van de bomen zelf. Het is slechts een poging om, via de weg van de
herkenning, begrip te katalyseren voor andere levensvormen die net als wij de evolutie hebben doorstaan.
Is communicatie de sleutel tot hun overlevingssucces?
Peter Wohlleben, een Duitse boswachter en auteur van de bestseller Het verborgen leven van Bomen betoogt
dat, zodra je nog maar een voet in het bos zet, de bomen aan de andere kant van het bos dat kunnen waarnemen.
Dit doen ze via hun wortels en de samenwerking met zwammen die kilometers lang kunnen zijn.
Waarschuwingssignalen worden uitgezonden en ontvangen. Wohlleben noemt dit het ‘Wood Wide Web’,
het internet van de natuur. Hij ontdekte dat bomen die soms decennia bladloos op de grond liggen,
in leven worden gehouden door de omringende bomen die de stakker voorzien van voedingsstoffen.
Boomwetenschapper Suzanne Simard, dochter van een Canadese houthakker, heeft haar hele leven gewijd aan
onderzoek naar bomen. Ze injecteerde bomen met radioactief materiaal om te zien tot hoe ver in het
bomen-communicatiekanaal die actie meetbaar was. Ook onderzocht ze de groeiresultaten van jonge planten
waarvan de zaden elders waren opgekweekt samen met soortgelijke zaden uit de regio. Alle werden later
teruggeplant rondom de moederboom. Wat er gebeurde was verbluffend: de eigen zaden van de moederboom
deden het veel beter dan de ‘vreemde’ zaden. Is hier sprake van moederinstinct?
Er valt nog zo veel te ontdekken als we onszelf daarvoor open stellen.
https://www.kohn.nl/overzicht/
